In het verboden verleden van Europa, van voor de tijd van Karel de Grote (moordenaar) was het volkomen normaal dat de (verkozen) koning in noordelijk Europa zelf zijn eigen grond samen met zijn vrouw bewerkte. Hij en zijn vrouw waren gewone mensen, die alleen tijdens perioden van spanning en oorlog tevoorschijn kwamen en de leiding, van het grondgebied en de bewoners, tijdelijk op zich nam om alle noodzakelijke acties te coördineren en te proberen om het zonder of zo weinig mogelijk geweld op te lossen. Dat dit goed werkte, mag blijken uit het ontbreken van ambtenaren en regeringen in die tijd. Alleen de opslag van voedsel voor de wintermaanden en hulp voor hongernood gebieden viel onder de verantwoordelijkheid van een zeer beperkte (meestal twee) groep mensen . Er was geen politie of leger (nodig) en de mensen hadden zoveel zelfverantwoordelijkheid, dat de rechter één keer per jaar voorbij kwam om, als het nodig was, recht te spreken. Was men getuige van een misdaad, hoe klein ook en had men niet ingegrepen, dan was men net zo schuldig als de dader en kreeg men ook dezelfde straf als de dader.

Zoals al is aangegeven, is een van de belangrijkste zaken die men leerde van af de geboorte het zelf verantwoordelijk zijn voor de dingen die men zegt, doet en laat. Dit was de basis van de hele samenleving. De eigen verantwoordelijkheid. Niet die van de eventuele meerdere (welke?). Er waren geen meerderen, wel de begeleiders tijdens het opgroeien gedurende het gehele leven. Deze hadden geen verantwoordelijkheid of verplichtingen ten opzichte van degene die zij begeleiden, anders dan de zaken die zij de anderen bijbracht.

Een echte regering was er niet, alles werd door de dorps- of stadsraadbijeenkomst in gemeenschappelijk overleg besloten. In dit overleg zat iedereen die zich aangesproken voelde door het onderwerp. Er was dus geen bestuur dat ook maar iets besliste. Alles ging in onderling overleg. En de eigen verantwoordelijkheid was allesbepalend. Een afwijkende agenda was bekend en niet achterbaks. En als er geen overeenkomst kon worden bereikt ging het geheel niet door.

Ook de universiteiten werkten op die wijze. Dus een onderzoek naar straling was er alleen om erachter te komen of iets schadelijk was voor het milieu of niet. Geen gezeur over hoe schadelijk of hoe gezond het was, het was schadelijk of gezond punt uit. En die uitkomsten werden gedeeld met andere universiteiten.

Al de verhalen van woeste overvallen door de Noormannen en Vikingen waren slechts een reactie op de manier waarop zij werden verwelkomd.

Als je je gaat verdiepen in de werkelijke geschiedenis kom je dit soort gegevens tegen. Nogmaals de basis van de gehele maatschappij van Europa voor Karel de Grote was: zelfverantwoordelijkheid.