Loslaten anderen.

Voor de meeste mensen is het vreselijk moeilijk anderen, zoals kinderen en ouders, los te laten en hun eigen leven te laten leven.
In wezen komt het hier op neer dat men niet in de steek gelaten wil worden door mensen waar men om geeft.
Een enkele keer komt het voort uit jaloezie. Zo van: ik niet dan jullie ook niet!
Dat men door dit gedrag de ander omknelt en zo de relatie met die ander onmogelijk maakt, komt niet bij deze mensen op.
De hulpmethode moet er dus op gericht zijn dat deze persoon in gaat zien dat je met de ander alleen een goede relatie kan onderhouden als je hem/haar los durft te laten.
De ander zien als een volwaardig persoon die zijn/haar boontjes best zelf kan doppen en recht heeft op een zelfstandig belevingsleven, waarin stukken zijn waar de ouder of partner niets over te zeggen heeft. En ook niets van af hoeft te weten.
In een goede relatie wordt het vrijwillig gedeeld.
De beste relaties bestaan uit zelfstandige deelnemers, die, vanuit die zelfstandigheid, vrijwillig deelnemen aan die relatie en niet vanuit een gedwongen positie omdat zij toevallig de ouders, kinderen, of de partner zijn van….
Hierbij dient de verantwoordelijkheid van iedere persoon binnen die relatie gegarandeerd te zijn.
Jong of oud, uiteraard gerelateerd aan de leeftijd.
Van volwassenen gaat men uit van voldoende verantwoordelijkheidsbesef.
Bij jongeren tot een bepaalde leeftijd kan men nog geen echt volwassen inbreng verwachten, maar toch wel een inbreng die aan de leeftijd getoetst kan worden, met soms frisse ideeën.
Dit houdt onder meer in dat een neen ook bij jongeren wel een echt neen is. En niet een neen omdat zij geen zin hebben.
Wederzijds respect is een van de belangrijkste pijlers van een goede relatie.
Zorg dat de winden van de intermenselijke relatie tussen de deelnemers kunnen blijven waaien.
De meeste mensen hebben verbindingen op energetisch niveau met een groot aantal mensen.
De sterkste verbindingen liggen in het familie vlak. Ouders, kinderen, broers, zusters, partner, ooms, tantes, en grootouders.
Soms vormen deze verbindingen een gevaar.
Bijvoorbeeld door een ernstige zieke die bij een familielid of andere persoon die op ziekenvisite komt die niet voldoende is afgesloten teveel aan energie weg haalt en er zo voor zorgt dat de andere(n) ook ziek wordt.
Dit gebeurt overigens zonder dat ze zich hiervan bewust zijn.
Op die manier ontstaan vaak familiegerelateerde ziekten.
De personen met dit soort moeilijkheden zijn vaak vreselijk onzeker en zoeken hun zekerheid buiten zichzelf.
Vandaar dat veel hulpzoekenden min of meer verliefd worden op de therapeut die hen de weg wijzen.
Daarom verwijs ik hier dan ook naar het hoofdstuk over het verkrijgen van zelfvertrouwen en kennismaken met de eigen ik.
Respect en eerbiedigen van de privacy.