Waardebepalingen van bijdragen aan de maatschappij.

Door het ontbreken van de moderne vorm van waardebepaling van alle acties in geld werd er in die tijd geen waarde aan wat dan ook toegekend.

Alle acties die werden gedaan, klein of groot, waren even belangrijk, zolang zij ten gunste van de maatschappij waren en niet schadelijk.

Begrippen als schuld, tegoeden, opties et cetera kwamen niet voor in deze vorm van samenleving.

Het enige wat van belang was, waren de eisen van geen negatieve effecten voor de samenleving als geheel.

Als het nodig was werden er hulpgoederen gestuurd naar een hulp vragende samenleving zonder dat er enige vorm van vergoeding tegen over moest staan.

Het belangrijkste was de hulp die men kon geven en het gevoel dat men weer een aantal medemensen had geholpen.

Dat alleen was al een vergoeding die dieper inwerkte dan wat voor materiële vergoeding dan ook.

Goud en zilver kende men ook al.

Maar dat werd gebruikt om mooie sieraden te maken die weer een nuttige functie hadden zoals een soort van sluitingen en pennen voor op de kleding.

Of ringen, armbanden, halskettingen enzovoort.

Vaak werden dat soort sier zaken in tijden gemaakt als er door wat voor oorzaak dan ook geen andere zaken gemaakt hoefden te worden gemaakt.

Dat is vaak af te lezen aan de manier waarop dat soort voorwerpen werden afgewerkt.

De siervoorwerpen waren van een dergelijke goede kwaliteit dat er nu nog met enige eerbied naar wordt gekeken hoe men dat in die tijd met die ‘primitieve middelen’ voor elkaar heeft gekregen.

Ook de schepen die werden gebouwd dwingen nu nog een grote mate van eerbied voor het vakmanschap af.

Zij zijn onvoorstelbaar evenwichtig en stevig gebouwd. Zeewaardig en tegen het ruwste weer bestand.

Zij werden uiteindelijk gebruikt om alle volken langs de kusten van zeeën en rivieren te bezoeken en gegevens en lokale producten en ideeën te ruilen.